Anderhalf uur ondersteboven: een ooggetuige

Brakesection wilde deze vreemde gebeurtenis, waarvan zowat elke pretparkfan wel eens heeft gehoord, nog eens in de kijker zetten vanwege het twintigjarige jubileum. Daarom spoorden we één van de 28 passagiers op van de bewuste trein, die maar al te graag na al die tijd zijn verhaal nog eens met ons wilde delen. Hoe ervaarden de slachtoffers deze ongelukkige pretparkdag? We vroegen het Warren Withaegels. Hij was zeventien jaar in de zomer van 1997 en herinnert zich het voorval nog goed. 

Warren: Ik was met zes leeftijdsgenoten naar Walibi gegaan. Het was een rustige dag en we kwamen net uit Aqualibi, ongeveer om tien voor vijf. We hadden zin om nog eens in de Sirocco te gaan, dus we gingen daarheen. Ik moest eigenlijk ook dringend naar het toilet, want na het zwemmen was ik niet meer gegaan. Daarom ben ik eerst gaan kijken hoe lang de wachtrij was, en er was niet veel volk: enkel op het hellend vlak naar het station stonden ze te wachten. Ik dacht in vijf minuten in de achtbaan te zitten en er na tien minuten weer uit te zijn en dan naar het toilet te gaan.