Wanneer we onze beugel vastklikken in een achtbaan, dan verwachten we na een rit van enkele minuten opnieuw veilig te kunnen uitstappen. Onder pretparkfans is het immers nog steeds een populair mantra dat achtbanen tot de veiligste ‘vervoersmiddelen’ ter wereld behoren. Helaas zijn er soms nachtmerriescenario’s die werkelijkheid worden. Zoals die ene dag in het jaar 1986 waarbij een spectaculaire loopingcoaster van Schwarzkopf in een Canadees shoppingscenter midden in de rit zijn wielen verloor. Dit is de gitzwarte bladzijde in de geschiedenis van Mindbender.
Het is een typisch voorbeeld van de Amerikaanse drang om op elk moment geëntertaind te worden: een achtbaan in een ‘mall’ (oftewel een uit de kluiten gewassen shoppingcenter). Het aantal rollercoasters dat een dagje shoppen net iets fijner moet maken ligt laag, maar de exemplaren die bestaan, zijn niet van de minste. Het fenomeen heeft zich buiten de Verenigde Staten vooral richting Canada en het Midden-Oosten verspreid. We zouden er vermoedelijk een heel artikel aan kunnen spenderen.
Maar we focussen op één roemrucht exemplaar in Canada. In Edmonton, een stad in de staat Alberta, opende in 1981 een kleinschalig pretpark onder de naam Fantasyland (in 1995 herdoopt naar Galaxyland) in het gigantische shoppingscenter West Edmonton Mall. Vier jaar na de opening, in 1985, besloot het park twee achtbanen toe te voegen. De kleinste, een Zierer Tivoli Custom, is weinig noemenswaardig. Niets is minder waar voor de Schwarzkopf Loopingcoaster iets verderop in de grote hal.
Horrorcrash
Schwarzkopf en Werner Stengel lieten zich inspireren door het ontwerp van de Dreier Looping, maar pasten het concept zo aan dat de baan in de bestaande hal zou passen. De track is gespiegeld ten opzichte van de Dreier Looping, bevat enkele extra bochten en is iets hoger. Na de lifthill – tot in de nok van het dak – volgt een first drop die de trein van richting wisselt en helemaal tot de grond laat duiken. Meteen daarna gaat het weer stijl omhoog om zo opnieuw in de oorspronkelijke richting te gaan. Na een trimbrake vliegt de trein opnieuw de diepte in om vlak na elkaar twee loopings te maken. Via enkele bochten en nog twee remmen schiet de trein de derde en laatste looping in. De track maakt daarna nog een paar heuveltjes en een helix, om terug te eindigen in het station. Zoals de meeste achtbanen van Schwarzkopf was ook Mindbender erg spectaculair voor zijn tijd en lagen snelheid en G-krachten vrij hoog. In de treinen bestaande uit één pilootwagentje (met twee wielassen) en drie aanhangwagens (met telkens één wielas) konden in totaal zestien passagiers plaatsnemen.
14 juni 1986. De dag waarop alles zou veranderen voor…
Lees het volledige artikel in Brakesection Magazine Juni 2020. Klik hier om dit nummer te bestellen.