In de rand – Pretparkpodcasts (deel 2)

In de vorige editie van Brakesection Magazine gaven we reeds een overzicht van de Nederlandstalige pretparkpodcasts en interviewden we Thomas en Maurice van ThemeTalk. Dit keer is het de beurt aan Erwin Taets van Ochtend in Pretparkland, mede-oprichter van de grootste en bekendste Nederlandstalige pretparkpodcast.

Dag Erwin, waar komt je interesse voor het medium podcast vandaan? Heb je ooit iets met radio gedaan?
Ik heb geen speciale affiniteit met radio, wel heb ik altijd een fascinatie gehad voor luisterboeken en hoorspelen. Maar mijn fascinatie is er eigenlijk meer één voor nieuwe media in het algemeen: zo maakte ik deel uit van het team van Wondere Wereld Web, een Efteling-fansite uit 1998. Ook mailinglists of fora vond ik zeer interessante media. Ik was toen een jongetje op de middelbare school. In 2005 heb ik mijn eerste podcast gemaakt, maar die had niks met pretparken te maken. Twee jaar later, in 2007, ben ik samen met Jan Vervaet met Parkcast gestart, de eerste pretparkgerelateerde podcast in het Nederlands. Daar is nog eens twee jaar later Ochtend in Pretparkland uit ontstaan, samen met Tom Van Liefferinge en een ander team mensen.

Ochtend in Pretparkland, waarom de keuze voor de ochtend?
In de lente van 2009 hadden we – of beter, had oprichter en bezieler van Ochtend in Pretparkland Tom van Liefferinge – het idee om een pretparkpodcast te maken. In het eerste seizoen was Ochtend in Pretparkland echter heel anders van format. We maakten dagelijkse afleveringen van maximaal tien tot vijftien minuten die we online zetten om zes uur ’s ochtends, zodat de mensen op weg naar hun werk of naar school enkele minuten pretparkplezier konden beleven.

Hoe lang heb je dat ritme volgehouden?
Het volledige eerste seizoen hebben we dat zo volgehouden. Na dat seizoen hebben we dat format herbekeken en vonden we dat bij nader inzien toch niet zo’n interessante manier van werken. Er waren daarvoor verschillende redenen. We hadden allebei het gevoel dat tien à vijftien minuten te kort was om ons ei kwijt te kunnen. Zo deden we bijvoorbeeld wekelijks op woensdag een interview met een bekende persoon uit pretparkland, maar het eigenlijke interview van één uur lang verdeelden we dan over vier à vijf afleveringen. Zo hadden we dan bijvoorbeeld deel één van een interview met Jack Schoepen op de eerste woensdag, deel twee op de tweede woensdag enzovoort. Het is echter niet fijn om te luisteren naar een interview dat maar tien mniuten duurt, waarbij je een maand moet wachten voor je het in zijn geheel kunt beluisteren. Hetzelfde gold voor een attractiereview, vaak hadden wij het gevoel dat vijftien minuten te kort was. En anderzijds konden we niet elke dag een uur aan content maken. Daarom hebben we het ritme wat verschoven naar minder en langere afleveringen. Het toffe aan podcasts in vergelijking met bijvoorbeeld een radio-uitzending is dat je niet vastzit aan een bepaalde vaste lengte. De lengte zou in principe bepaald moeten worden door hoeveel tijd je nodig hebt om je verhaal te doen. Dat kan soms een kwartier zijn, een half uur of een uur.

We zien ook dat jullie min of meer vaste wekelijkse ritme van afleveringen effectief niet meer zo strikt wordt gevolgd. Sommige periodes brengen jullie veel afleveringen en andere periodes is het lang wachten voor de fans. Is daar een reden voor?
Er zitten ondertussen dertien jaar tussen het begin van onze pretparkpodcasts en nu waardoor alle makers van Ochtend in Pretparkland nu in een andere levensfase zitten. Vroeger waren we een team van studenten, nu zijn we allemaal wat ouder en hebben we andere dingen die we belangrijk vinden in het leven. Ik vind het tot op de dag van vandaag echter nog altijd één van de allermooiste en tofste media om iets mee te doen, vooral omdat het je de kans geeft om je mening uit te diepen op een zeer vrije manier. Verder hebben we in al die jaren natuurlijk al over zeer veel onderwerpen zeer uitgebreid gesproken. Andere podcasts hebben vaak de neiging om bijna op wekelijkse basis te herhalen wat ze al in vorige afleveringen gezegd hebben en dat zou ik liever niet hebben. We gaan wel nog steeds onze mening geven en content maken over nieuwe dingen en ontwikkelingen, maar aan een lager tempo dan vroeger. Anderzijds: toen de parken …