Aangezien in Frankrijk en Spanje een achtbaan ook wel een ‘Russische berg’ genoemd wordt, zal het wellicht geen verrassing zijn dat de achtbaan zijn oorsprong vindt in Rusland. 

In Rusland is men dol op sleetje rijden. Er zijn echter niet overal heuvels of hellingen beschikbaar waar je met je slee naar beneden kunt racen. Honderden jaren geleden werd hier al een oplossing voor gevonden: de Russische berg. Deze primitieve voorloper van de achtbaan leek veel op een houten glijbaan, maar had een erg stroeve oppervlakte. Glijden in de zomer was daardoor niet mogelijk. De stroeve oppervlakte was bedoeld om sneeuw en ijs vast te houden op de baan. Op deze manier wordt als het ware een kunstmatige berg gecreëerd, waar men in de winter af kan glijden. Deze ‘Russische bergen’ zijn ook tegenwoordig nog populair in Rusland en zijn dan ook op diverse plekken terug te vinden, bijvoorbeeld in stadsparken en dan gecombineerd met moderne attracties. 

De eerste echte achtbaanfanaat 

Een iemand was bijzonder gecharmeerd door de Russische bergen, namelijk Catharina de Tweede, beter bekend als Catharina de Grote. Ze was de langst regerende vrouwelijke leider van Rusland, waar ze in de achttiende eeuw voor grote vooruitgang zorgde. Enkel een Russische berg berijden in de winter als er sneeuw lag, was voor haar niet voldoende. In de jaren vijftig van de achttiende eeuw gaf ze de opdracht om een versie te bouwen die ook in de zomer gebruikt kon worden. In het paleizencomplex “Oranienbaum” nabij St. Petersburg werd daarom een paviljoen gebouwd, het Katalnaya Gorka. Achtbanen in Rusland heten tot op de dag van vandaag overigens nog steeds ‘gorka’ of ‘gorky’. 

De eerste achtbanen 

Antonio Rinaldi kreeg de opdracht om de eerste achtbanen te bouwen. De technische berekeningen werden gedaan door A.K. Nartov. De twee heren bouwden twee complexen. Tussen 1753 en 1757 bouwde men een eerste complex in Tsarskoe Selo, het huidige Pushkin. Het tweede werd in Oranienbaum gebouwd tussen 1762 en 1774.