Naar goede gewoonte zullen ook ditmaal twee waanzinnige – vrijwel identieke – achtbaanideeën de revue passeren die tot zover bekend nog nooit in de echte wereld hebben bestaan. Van sommige films, boeken, spellen of andere vormen van entertainment wordt weleens gezegd dat ze geniaal zijn in hun eenvoud. Deze zegswijze is echter niet meteen van toepassing voor de boom coaster of voor de cantilevered coaster. Geniaal zijn ze wel, maar simpel of eenvoudig allerminst. Het is geen simpele taak om uit te leggen wat deze concepten exact inhouden. Klaar om in de meer obscure hoeken van de pretparkgeschiedenis te duiken?  

Cantilevered coaster 

De prijs voor meest originele en leukst klinkende achtbaantype gaat ongetwijfeld naar de allitererende naam cantilevered coaster, een idee van John J. Hogg die toen werkzaam was bij Warner Bros. Men was bezig met de ontwikkeling van een achtbaan gethematiseerd naar de tweestrijd tussen de figuren Road Runner en Wile E. Coyote voor het pretpark Warner Bros. Movie World in Duitsland (tegenwoordig Movie Park Germany). Deze achtbaan werd uiteindelijk een eenvoudige familieachtbaan van Vekoma met de naam ‘Coyote’s und Roadrunner’s Achterbahn’ gethematiseerd met een voor dit coastertype indrukwekkend Grand Canyon-achtig rosmassief. Vandaag de dag zijn de rotsen weg en is deze baan bekend als ‘Backyardigans: Mission to Mars’.  

Voor zijn oorspronkelijke idee bedacht Hogg hoe waanzinnig het zou zijn als passagiers effectief in de ACME Rocket Sled van Wile E. Coyote kunnen stappen en dat deze raket, net zoals bij de tekenfilms van weleer, totaal op hol geslagen over de woestijnbodem zou schieten op zoek naar zijn doel. De karretjes zouden met andere woorden een volstrekt onvoorspelbaar parcours moeten kunnen afleggen. Het geheel zou een zeer immersieve ervaring opleveren. Om dit effect te kunnen bereiken konden de wagentjes niet rechtstreeks op een klassieke achtbaantrack voortbewegen, maar zouden de karretjes op een soort van paal (lees: draagarm) moeten rusten die verbonden was met wieltjes op rails die zelf verborgen waren voor het blote oog. Enkel een gleuf zou van buitenaf waarneembaar zijn, een traject dat voor de paal vrijgehouden werd om het wagentje erboven verder te kunnen laten bewegen…