Maar liefst zestien jaar geleden kwam Rollercoaster Tycoon 3 uit. Het spel was een instant klassieker. Ondanks de gewijzigde koers tegenover de eerdere installments uit de RCT-reeks, waarover de meningen nog steeds verdeeld zijn, verkochten Frontier Developments en Atari sinds de release meer dan 10 miljoen kopieën; dat maakt de derde game in de spelserie de meest succesvolle van de volledige franchise. Ontwikkelaar Frontier Developments vond het daarom de hoogste tijd om het spel opnieuw uit te brengen, aangepast aan hedendaagse computers. Maar is Rollercoaster Tycoon 3: Complete Edition wel echt je geld waard?
Eerst en vooral moeten we zeggen dat deze heruitgebrachte versie van het spel geen remaster is. Dat wil zeggen: de inhoud van het spel bleef ongewijzigd en alles ziet er nog precies uit zoals het in 2004 gemaakt werd. Deze nieuwe versie zorgt er echter voor dat de software gebruik maakt van alle grafische en rekenkundige kracht die computers van dit decennium hebben; verder werd er ook ondersteuning voor breedbeeld toegevoegd. Dat is handig, maar niets om mee uit te pakken.
Wat heeft Rollercoaster Tycoon 3: Complete Edition dan te bieden? Alles wat het originele spel en de beide uitbreidingspakketten Soaked en Wild destijds omvatten. Niets meer, niets minder. In RCT3: CE – de gebruikelijke afkorting, waardoor dit artikel een stuk korter is, godzijdank – bouw je nog steeds dezelfde lichtjes cartooneske pretparken, waar je zo je wil een zwembad en een paar wilde dieren aan kan toevoegen, en probeer je niet failliet te gaan door exuberante bedragen te vragen voor een ritje op die pas geopende draaimolen. Een typisch tycoon-concept dat het nog steeds goed doet bij recentere games, zoals Planet Coaster. Directeur zijn van ons eigen pretpark, dat is wat ons pretparkfans uren aan het scherm gekluisterd hield. Maar kan het inmiddels bejaarde spel ook vandaag diezelfde aantrekkingskracht nog uitoefenen?
Reis in de tijd
Een overweldigend gevoel van nostalgie overvalt ons wanneer we RCT3: CE voor het eerst opstarten. Van de openingsgeneriek (minus het stukje van Atari), over het design van de menu’s, tot de ploffende geluidseffecten bij het neerpoten van een attractie – om nog maar te zwijgen over Summer Air.wma en andere vroege jaren 2000 soundtracknummers – alles is bij het oude gebleven. Ook de vervelende inspecteur loopt nog steeds zijn rondjes op de grijze paden en zelfs de zeer uitgebreide lijst aan attracties is nog één op één aanwezig. Oef. Alles is zoals we het uit onze jongere jaren herinneren.
Helaas blijkt net dat één van de eerste punten waar we over struikelen. Zodra het eerste nostalgische plezier wegebt, valt vrij snel op hoe oud dit spel oogt.
Lees het volledige artikel in Brakesection Magazine Augustus 2020. Klik hier om dit nummer te bestellen.