De Pretparktoerist – Angers

Zowel volgens TUI als volgens het recent ter ziele gegane Thomas Cook is en blijft Frankrijk de populairste vakantiebestemming met de auto voor Belgen en Nederlanders. Frankrijk is het grootste land van West-Europa en heeft als voordeel dat er veel interessante opties zijn om uit te kiezen. De meeste reizigers kiezen hierbij doorgaans voor de meer voor de hand liggende bestemmingenen zoals de romantiek van Parijs, de lavendelvelden van de Provence of de stranden bij Montpellier, Marseille of Nice. Mensen gefascineerd door de Tweede Wereldoorlog houden dan weer vast aan Normandië. Het kan echter ook verstandig zijn om eens naar het uiterst westelijke deel van Frankrijk te kijken. Niet per se naar de overbekende Mont Saint-Michel maar eerder iets zuidelijker daarvan. Op ca. 300 km ten zuidwesten van Parijs ligt immers een voor velen verborgen parel: Angers. Een stad met ongeveer 150.000 inwoners gelegen tussen Nantes, Poitiers en Tours – allemaal steden met hun eigen bewogen geschiedenis – en gelegen op het punt waar drie rivieren, de Mayenne, de Loir en de Sarthe, samenvloeien om zo de Maine te vormen. 10 kilometer ten zuiden van Angers stroomt de Maine in de bekende Loire-rivier. Als de uitleg over al die rivieren te droog voor woorden was, heeft Angers gelukkig iets beter in de aanbieding. In Saint-Barthélemy-d’Anjou, een voorstad van Angers, wordt immers Cointreau gestookt, het bekende likeurmerk. Hoogste tijd dus om beter kennis te maken met deze eigenzinnige stad.

Vroege geschiedenis in een notendop

De eerste sporen van beschaving op de plaats waar nu Angers ligt, dateren maar liefst van 400.000 voor Christus. Vooraleer Julius Caesar in 58 v.C. aan zijn veroveringstocht doorheen het toenmalige Gallia begon, werd het land nabij de Mayenne, de Loir en de Sarthe bewoond door de Gallische stam Andevaci. Het is geweten dat de ‘Andecaviërs’ daar reeds aanwezig waren sinds de 5e eeuw v.C. Na de doortocht van Caesar bleef deze streek in Romeinse handen als onderdeel van het West-Romeinse Rijk. De naam voor de Romeinse nederzetting was Juliomagus. Herhaaldelijke invallen van Germaanse troepen in de 3e eeuw n.C. dwongen de bewoners om te verhuizen naar hoger gelegen delen van de heuvel en om een omwalling te bouwen. In 870 n.C. nam Hastein, een leider van de Noormannen, de toenmalige nederzetting van Angers in. Na een belegering waarbij hij verdreven kon worden, wist Hastein deze vesting echter 3 jaar later terug succesvol in te nemen. In de 9e eeuw werd Anjou, de oude Franse benaming voor Angers, een graafschap onder Karel de Grote. Zowel de inwoners van de stad Anjou, als die van de provincie, worden overigens Angevijnen genoemd (Angevins in het Frans). De oorsprong hiervan dateert van de 10e eeuw na Christus. In die eeuw was Anjou namelijk voor het eerst in handen van de graven van Anjou, oftewel de Angevijnse dynastie. Fulk Nerra, burggraaf van Anjou tussen ca. 898 en ca. 929, stichtte deze dynastie aan het einde van zijn leven. Hij verwierf Saumur, ten nadele van de graven van Blois. Zijn opvolger, Geoffrey Martel, voegde vervolgens Touraine en Maine toe aan het rijk van Anjou. Na onenigheid omtrent het grondgebied van Maine met Hendrik I van Engeland, huwelijkte Fulk, kleinkind van Fulk Nerra, zijn zoon Geoffrey Plantagenet uit aan Matilda, de dochter van Hendrik I. Na een hele stoelendans van edellieden die aan het hoofd stonden van het rijk van Anjou, kwam Anjou uiteindelijk in handen van Louis XI. Het Angevijnse Rijk verwijst vandaag de dag naar het gebied tussen de Schotse grens en de Pyreneeën dat door de eerste Plantagenet-koningen van Engeland werd bestuurd. Hendrik II van Engeland wordt hierbij als eerste heerser aanzien. Ook al ging het om Engelse koningen, toch zagen zij de voorouderlijke gebieden in

Frankrijk, in de vallei van de Loire, als centrum van dit rijk. Er kwam een einde aan het grote Angevijnse Rijk toen Hendrik III in 1259 zijn aanspraak op Franse lenen opgaf in het Verdrag van Parijs.

De hele geschiedenis van Angers opsommen in deze paragraaf zou echter veel te ver leiden. Belangrijk nog om te weten is dat in en rond Angers op 3 en 4 december 1793 zwaar gevochten werd tussen Republikeinse troepen en koningsgezinden als gevolg van de Franse Revolutie. Het was een slag in de Opstand van Vendée. Ondanks het feit dat de Republikeinse troepen slechts op 4.000 mannen werden geschat en die van de koningsgezinden op maar liefst 20.000, liep het toch slecht af voor de koningsgezinden. Oorzaken hiervoor zijn te zoeken bij de sterke vestingmuren van Angers, bij de dalende moraal als gevolg van honger en ziektes onder de aanvallers en bij de slechte tactische beslissingen die genomen werden. Nog belangrijker dan alle details weten van deze belegering, zijn de historische gebouwen en plaatsen die de cultuurliefhebbers onder ons tot op de dag van vandaag kunnen bezoeken.

Patrimonium

Cultuurliefhebbers en mensen met een voorkeur voor indrukwekkende architectuur kunnen zonder problemen hun hart ophalen in Angers. Eerst en vooral is het centrum rijk aan typische vakwerkhuizen uit de middeleeuwen met veel houtwerk. Het meest in het oog springende daarbij is Maison d‘Adam. Dit gebouw werd opgeleverd rond 1491 en ligt niet zo ver van de kathedraal van Angers af. Het gebouw telt een gelijkvloers, drie gewone etages en vervolgens twee zolderverdiepingen. Bovendien is de gelijkvloers kleiner dan de verdiepingen erboven: revolutionair voor zijn tijd. Eén minuut wandelen en je bent al bij de ingang van de Kathedraal Saint-Maurice d’ Angers. Deze kathedraal dateert uit 1025 en werd gebouwd op vraag van Hubert de Vendôme. Zeven jaar later brandde ze alweer af. De kathedraal wordt gekenmerkt door …