Weinige figuren uit de achtbaangeschiedenis zijn zo mysterieus en tegelijk zo controversieel als Harry G. Traver, een Amerikaans achtbaanontwerper uit het begin van de twintigste eeuw die zijn tijd ver vooruit was. In tegenstelling tot de eerder “bravere” achtbaanlay–outs van zijn tijdgenoten, maakte Traver zeer spectaculaire, originele, maar tegelijk ook zeer intense ontwerpen.
Vaak hoor je achtbaanfans klagen over het gebrek aan comfort van moderne stalen of houten achtbanen, zoals bijvoorbeeld bij Goudurix in Parc Astérix of Bandit in Movie Park Germany. De ontwerpers en bedrijven die achter dit soort achtbanen zitten, worden vaak verguisd door achtbaanliefhebbers. De man waarover we het in dit artikel zullen hebben is echter de ontwerper van de meest extreme achtbanen waarin mensen ooit hebben rondgereden – zegt men, want er is veel ruimte tussen feit en fictie. Uiteraard stond de achtbaanfysica in het begin van de twintigste eeuw nog niet zo ver, wat kon leiden tot zeer bruuske transities in de achtbaanrails, met black–outs of zelfs verwondingen tot gevolg na een ritje. Verhalen over occasionele doden in de achtbaan deden dan ook de ronde. De urban legend wil dat …